Dzisiejszy post ma charakter paleograficzny. Myślę, że może się on stać wskazówką przydatną w datacji monet. Dzięki niemu czytelnik będzie mógł nauczyć się określać, czy dana keszówka pochodzi sprzed 621 r. n.e., czy też nie.
Pierwszy władca dynastii Tang, Gao Zu w 4 roku swojego panowania (621 r. n.e.) wprowadził do obiegu monetę kai yuan tong bao, która stała się wzorem dla mennictwa na całym Dalekim Wschodzie. Zamierzeniem cesarza było stworzenie monety, która: byłaby lepiej wyprodukowana od poprzednich (które z resztą zostały przez niego zdelegalizowane), byłaby trudna do podrobienia i przede wszystkim ładna. Projekt awersu dla monet matek stworzył mistrz kaligrafii Ouyang Xun. Pierwszy raz na awersie pojawił się znak bao (zawsze umieszczany po lewej stronie otworu), który od tej pory miał widnieć prawie na wszystkich monetach keszowych Chin, Korei, Wietnamu i Japonii.
Na każdej z monet po lewej stronie otworu znajduje się znak bao.Od lewej: kai yuan tong bao, guang xu tong bao, dao guang tong bao. Zdjęcie z zbiorów własnych.
Chiński znak 寶 bao znaczy tyle, co skarb, kosztowność, pieniądz. Dziś piszę się go w wersji uproszczonej 宝, którą także często można znaleźć w literaturze fachowej (często spotykany w opisach awersów). W transkrypcji z języka chińskiego zapisuje się go jako bao, a wymawia się pao. Po wietnamsku odczytuje się go jako bao, po koreańsku bo, a po japońsku ho lub bo.
Znak bao powstał w Chinach prawdopodobnie pod koniec II tysiąclecia p.n.e. Ze względu na budowę można go zaliczyć do znaków złożonych, ponieważ powstał aż z czterech innych. W skład niego wchodzą znaki:玉 (nefryt), 貝 (kauri - muszla ślimaka porcelanki dawniej używana w Chinach jako pieniądz), 匋 (ceramika) i znak 宀 (dach), który spina je jako jedną całość. Zatem bao zawiera w sobie wszystko, co pod koniec II tysiąclecia p.n.e. mogło być postrzegane jako kosztowności.
Jedno z najstarszych znanych wyobrażeń znaku 寶 (bao).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz